superbia
Forumguru
Het was 21 januari, een koude zaterdagochtend, buiten was het -15 graden en menig auto was bedekt onder een dikke laag sneeuw en ijs. Jij stond gerieflijk geparkeerd in de overdekte garage, gevrijwaard van deze ontberingen bij ‘slechts’ -9 graden. Twee weken geleden had je je eerste grote beurt gehad, waarbij je grondig bent doorgelicht en alle belangrijke levenssappen zijn ververst. De heenreis heb je ons probleemloos naar Oostenrijk gebracht, ondanks de sneeuwval en drukte op de weg. Vrijdagavond zijn we gezellig samen naar de receptie gereden, om alle skispullen weer in te laden en ons voor te bereiden op de terugreis. Na terugkomst in de parkeergarage knipoogde je nog vrolijk oranje naar me voor ik de garage uitliep.
Terug naar die koude zaterdagochtend 6:25, we liggen ruim een half uur voor op schema en vol goede moed stap ik in. Nadat ik je zachtjes tot leven probeer te wekken om de terugreis te starten, kom je niet verder dan ‘wroef’. Op de navigatie verschijnt de melding dat voor een meer succesvolle poging ik de navigatie en verlichting dien uit te schakelen. Ietwat bezorgd volg ik de instructies en met samengeknepen billen probeer ik het nogmaals… ‘wroef’. Je gloeispiraal icoon knippert vrolijk oranje en het motorstoringslampje licht ook oranje op. Nog één poging dan ‘wroef’.
Oeps… that’s a first. De familie en de kinderen richting de speelkamer gedirigeerd, daarna doorgelopen om mijn schoonvader van zijn bed te lichten. Gezamenlijk hebben we een reanimatie poging gedaan met startkabels van de Action. Helaas was je absoluut niet onder de indruk van het aangeboden sap. Vol goede moed belde ik Leaseplan om ons dilemma voor te leggen en een klein uur later was de berger er. De daaropvolgende pogingen met zwaardere startkabels hadden weinig resultaat, ook met gehaalde Jeep en boosterpacks geen teken van leven. Er zat niets anders op je af te slepen naar een gesloten Skoda dealer in een gehucht verderop. Met pijn in het hart hebben we je daar achtergelaten tussen het bevroren wagenpark en zijn we doorgereisd naar Salzburg om het vervangend vervoer in ontvangst te nemen. Helaas komt Murphy nooit alleen en pas vele telefoontjes verder hadden we om 15:30 de sleutels in bezit.
Zoals de Dijk jaren geleden al prachtig verwoordde: ‘Als ze er niet is, weet een man pas wat hij mist’. De kortademige, deinende Fransoos, die met zijn blikkerige stereo speakertjes die voor de meiden op de achterbank onverstaanbare klanken genereert en als internationaal inzetbare huurauto van slechts een Beneluxnavigatiekaartje is voorzien kan onmogelijk uit jouw schaduw stappen.
Je staat nu nog in Oostenrijk te wachten op transport, hopelijk ben je komende week in Nederland zodat we de oorzaak van je misère kunnen achterhalen…
To be continued
Terug naar die koude zaterdagochtend 6:25, we liggen ruim een half uur voor op schema en vol goede moed stap ik in. Nadat ik je zachtjes tot leven probeer te wekken om de terugreis te starten, kom je niet verder dan ‘wroef’. Op de navigatie verschijnt de melding dat voor een meer succesvolle poging ik de navigatie en verlichting dien uit te schakelen. Ietwat bezorgd volg ik de instructies en met samengeknepen billen probeer ik het nogmaals… ‘wroef’. Je gloeispiraal icoon knippert vrolijk oranje en het motorstoringslampje licht ook oranje op. Nog één poging dan ‘wroef’.
Oeps… that’s a first. De familie en de kinderen richting de speelkamer gedirigeerd, daarna doorgelopen om mijn schoonvader van zijn bed te lichten. Gezamenlijk hebben we een reanimatie poging gedaan met startkabels van de Action. Helaas was je absoluut niet onder de indruk van het aangeboden sap. Vol goede moed belde ik Leaseplan om ons dilemma voor te leggen en een klein uur later was de berger er. De daaropvolgende pogingen met zwaardere startkabels hadden weinig resultaat, ook met gehaalde Jeep en boosterpacks geen teken van leven. Er zat niets anders op je af te slepen naar een gesloten Skoda dealer in een gehucht verderop. Met pijn in het hart hebben we je daar achtergelaten tussen het bevroren wagenpark en zijn we doorgereisd naar Salzburg om het vervangend vervoer in ontvangst te nemen. Helaas komt Murphy nooit alleen en pas vele telefoontjes verder hadden we om 15:30 de sleutels in bezit.
Zoals de Dijk jaren geleden al prachtig verwoordde: ‘Als ze er niet is, weet een man pas wat hij mist’. De kortademige, deinende Fransoos, die met zijn blikkerige stereo speakertjes die voor de meiden op de achterbank onverstaanbare klanken genereert en als internationaal inzetbare huurauto van slechts een Beneluxnavigatiekaartje is voorzien kan onmogelijk uit jouw schaduw stappen.
Je staat nu nog in Oostenrijk te wachten op transport, hopelijk ben je komende week in Nederland zodat we de oorzaak van je misère kunnen achterhalen…
To be continued
. Maar dat kan ik me niet voorstellen van ons medeforumlid 
