Michel
Forumguru
Vandaag had ik een afspraak met de garage staan om de verkeerd geleverde banden onder mijn Superb te laten vervangen door de door mij gewenste vierseizoenen banden.
Als leenauto kreeg ik van de dealer het andere uiterste van het modellengamma van Skoda mee: de Citigo.
Mijn ouders zijn in afwachting van hun Citigo, maar ik had nog niet eerder in gezeten, laat staan in gereden. Na een uitleg over de automaat, want de selectiehendel in dit model is toch wel anders qua keuze opgebouwd, mocht ik aansluiten in de file richting Delft.
Ik moet zeggen dat ik er met veel plezier in heb gereden. De auto doet zeker niet aan als een klein, licht autootje waarin je ieder moment het gevoel hebt dat je van de weg lijkt te worden geblazen. De stoelen zitten prima en zijn tamelijk groot uitgevallen. Alleen jammer dat je het stuur niet naar je toe kunt halen, maar dat is in deze klasse niet ongebruikelijk.
De afwerking is netjes en ook de geluidsproductie blijft binnen de perken. Mijn vriendin rijdt in een al wat oudere Toyota Aygo, maar deze Citigo rijdt toch echt wel een stuk volwassener. Mijn ouders hebben dus een goede keuze gemaakt!
Wat ik bij deze auto echter nooit zou kopen is de automaat. Ik ben geen tegenstander van automaten, maar dit is toch wel één van de mindere automaten waarmee ik heb gereden. Buiten het feit dat deze automaat dusdanig is geprogrammeerd dat hij graag in een zo hoog mogelijke versnelling wil rijden, waardoor je iedere vorm van acceleratie met het geringe vermogen wel kan vergeten, neemt het ding dusdanig veel tijd om op- of terug te schakelen, dat je in eerste instantie denkt dat de schakelactiviteiten worden gedaan door iemand die net zijn/haar eerste rijles heeft. Want wat schakelt dat ding sloom. Hij neemt er dusdanig veel tijd voor dat de auto bij het opschakelen echt vaart verliest. Vlot en soepel wegrijden bij een verkeerslicht is er niet bij. Ik heb er gelukkig nog geen nekhernia bij opgelopen. Mijn ouders zijn zo slim geweest om de handgeschakelde versie te bestellen.
Samenvattend: zeker een aanvulling op het Skoda programma. Maar dan wel bij voorkeur met handbak.
Als leenauto kreeg ik van de dealer het andere uiterste van het modellengamma van Skoda mee: de Citigo.
Mijn ouders zijn in afwachting van hun Citigo, maar ik had nog niet eerder in gezeten, laat staan in gereden. Na een uitleg over de automaat, want de selectiehendel in dit model is toch wel anders qua keuze opgebouwd, mocht ik aansluiten in de file richting Delft.
Ik moet zeggen dat ik er met veel plezier in heb gereden. De auto doet zeker niet aan als een klein, licht autootje waarin je ieder moment het gevoel hebt dat je van de weg lijkt te worden geblazen. De stoelen zitten prima en zijn tamelijk groot uitgevallen. Alleen jammer dat je het stuur niet naar je toe kunt halen, maar dat is in deze klasse niet ongebruikelijk.
De afwerking is netjes en ook de geluidsproductie blijft binnen de perken. Mijn vriendin rijdt in een al wat oudere Toyota Aygo, maar deze Citigo rijdt toch echt wel een stuk volwassener. Mijn ouders hebben dus een goede keuze gemaakt!
Wat ik bij deze auto echter nooit zou kopen is de automaat. Ik ben geen tegenstander van automaten, maar dit is toch wel één van de mindere automaten waarmee ik heb gereden. Buiten het feit dat deze automaat dusdanig is geprogrammeerd dat hij graag in een zo hoog mogelijke versnelling wil rijden, waardoor je iedere vorm van acceleratie met het geringe vermogen wel kan vergeten, neemt het ding dusdanig veel tijd om op- of terug te schakelen, dat je in eerste instantie denkt dat de schakelactiviteiten worden gedaan door iemand die net zijn/haar eerste rijles heeft. Want wat schakelt dat ding sloom. Hij neemt er dusdanig veel tijd voor dat de auto bij het opschakelen echt vaart verliest. Vlot en soepel wegrijden bij een verkeerslicht is er niet bij. Ik heb er gelukkig nog geen nekhernia bij opgelopen. Mijn ouders zijn zo slim geweest om de handgeschakelde versie te bestellen.
Samenvattend: zeker een aanvulling op het Skoda programma. Maar dan wel bij voorkeur met handbak.