Voor ons geldt; wat we bij een auto willen is zeer zeker te vinden bij een een EV; zeker qua rijbeleving. Helemaal top vind ik de rijbeleving in een EV.
Maar dan... ten eerste de prijs.

Ten tweede... de levensduur en het feitelijke zogenaamd-goed-voor-het-milieu gebeuren.

Die dingen zijn allemaal zo zwaar. Allemaal massa die je meezeult. En dat om vaak maar 1 mens, soms een paar, te verplaatsen.

De praktische range, zeker tijdens vakantietijd, en het 'gedoe' rond het laadgebeuren, schrikt mij nog steeds af.
Oh ja, had ik het al gezegd; de prijs...
En als je b.v. van plan bent b.v. 10 jaar met een auto te doen. Die vol zit met zeer specifieke elektronica en onderdelen waarvan twijfelachtig is, of ze over zoveel jaar nog redelijk en betaalbaar verkrijgbaar zijn? Laat staan dat er zonder hele specialistisch apparatuur (h/w + s/w dus) nog wat aan te doen valt. Dat baart vooral mij zorgen. (hetzelfde geldt b.v. ook voor de lawine aan e-bikes die er over ons uitgestort wordt).
Een trend die overigens de laatste jaren met ICE vehikels ook al is ingezet.
Voor wie de Duitse taal machtig is:
„Der Lack muss ab von Auto und Motorrad als Statussymbol und Spaßmaschine.“ Ein Kommentar von Martin Lercher.
www.stol.it
(of je gooit 'm door Google translate)
Een interessante kijk op het individualistische gebeuren van rijden-voor-de-lol, en of dat nog wel haalbaar is in de toekomst?
De wereld verandert, de mens verandert. En wat vroeger leuk/lollig/onbedenkelijk was, is dat anno nu niet meer.
Of is het nooit geweest, maar dachten we van wel.
