Avento
Lid
Na bijna 5 jaar en 138845 km is mijn Octavia Combi Ambiente 2.0 TDI vertrokken voor een verder verloop van zijn carrière elders. Tijd om de balans op te maken dus.
Wat beviel niet:
- kwaliteit van de gebruikte materialen in het interieur. De armsteunen van de voordeuren zijn al meer dan een jaar aan het vervellen, de chromen afdekking van de pook is gebarsten en de bekleding lijkt een beetje verschoten;
- het inhouden wanneer de motor moet oppakken zo rond de 2000 toeren. Het meest irritante hieraan was dat ie het vertikte om de fout in te gaan wanneer een monteur er mee reed, om vervolgens weer 3x op één dag te hikken. In de diagnose-computer werd natuurlijk ook niets vastgelegd. Oorzaak is nooit gevonden, een oplossing helaas ook niet;
- olie peilen is ronduit onmogelijk, wat ik erg vervelend vind wanneer ik meer dan 9000 km per vakantie rijd. De dealer kan het overigens ook niet, want daar is wel eens teveel bijgevuld;
- stoelen bezorgen me op langere ritten pijn in mijn rechterbeen. Ik heb het idee dat één van de oorzaken de nogal korte zitting is. Ook heb ik het gevoel dat wanneer ik goed zit om het gas- en rempedaal te bedienen, ik eigenlijk net een fractie te kort kom om de koppeling goed te bedienen (en ik ben toch redelijk symmetrisch gebouwd met een lengte van 1.90m );
- bij het opgegeven verbruik ben ik nooit in de buurt gekomen. Veel kort stukjes leidden vaak tot een gemiddelde per tankbeurt van 1 op 13 ( in de winter soms nog slechter). Het beste wat ik ooit gehaald heb was 1 op 17 (500 km op de snelweg en niet boven de 140). En ik probeer echt niet altijd het snelste weg te zijn;
- het redelijk hoge geluidsniveau, maar dat merkte je alleen als je daarvoor in een 'normaal stille' auto had gereden;
- de rare slijtage aan voor- en achterruit (!): de voorruit lijkt te delamineren (witte smurrie in de onderrand, is hier wel eens ter sprake geweest) en er ontstaan allemaal kleine vlekjes op de achterruit, alsof de tinting eraf valt;
- het steeds terugkerende gekraak van de ophangrubbers.
Wat beviel wel:
- de gigantische kracht van de 2.0 TDI, helemaal met 1300 kg caravan aan de haak. Top lag boven de 120 km per uur, maar zover ben ik nooit gegaan. Kruisen rond 110-115 in de 6e versnelling ging prima, leverde alleen wel een 'D-Zug Zuschlag' op: 1 op 8 à 8,5.
Bergen opgaan was een genoegen, zeker omdat de koeling (ook in Turkije bij temperaturen boven de 35 graden) de motortemperatuur strak op de 90 graden wist te houden (op één helling na, waarbij het uitzetten van de airco soelaas bood);
- de koppeling die na deze periode, waarbij ongeveer de helft van de km's met caravan werden afgelegd, nog niet aan zijn einde lijkt;
- natuurlijke de (voor zijn klasse) enorme kofferruimte;
- het feit dat de eerste turbo nog steeds zijn werk doet, ondanks de verhalen hier over 2.0 TDI's en hun turbo-verbruik;
- het lage olieverbruik (hoewel het peil wel iedere keer een schatting was). Het oliepeillampje heeft nooit gebrand, en alleen in de vakanties heb ik wel eens een halve liter bijgevuld;
- de bandenspanningscontrole werkt uitstekend en heeft een aantal keren voorkomen dat er een band aan flarden werd gereden;
- ook het signaal voor een kapotte lamp werkt goed, zelfs voor sommige lampen van de caravan;
- het roetfilter dat ondanks de vele korte ritjes nooit voor enig (regeneratie-)probleem heeft gezorgd.
Wat ging kapot, wat eigenlijk niet kapot had mogen gaan:
- lager in de versnellingsbak na 40000 km/1,5 jaar;
- de airco had na 2,5 jaar de helft van zijn koelmiddel verloren en moest toen worden bijgevuld. Na 130000 km/4,5 jaar was de airco echt kapot en moesten pomp en condensor worden vervangen.
Niet alle punten wegen even zwaar, en voor mij is de balans uiteindelijk positief.
Een Superb bleek als opvolger uiteindelijk toch wel erg kostbaar te worden, en bij Peugeot en Citroën (gevoelsmatig mijn favorieten, Skoda is meer een keus met het verstand) zijn diesels met minimaal 140 pk in de lease voor mij helaas ook heel duur.
Dus is er weer een verstandige keuze gemaakt en er is nu een Octavia Combi ABL 2.0 TDI in bestelling (wel in een andere kleur).
Wat beviel niet:
- kwaliteit van de gebruikte materialen in het interieur. De armsteunen van de voordeuren zijn al meer dan een jaar aan het vervellen, de chromen afdekking van de pook is gebarsten en de bekleding lijkt een beetje verschoten;
- het inhouden wanneer de motor moet oppakken zo rond de 2000 toeren. Het meest irritante hieraan was dat ie het vertikte om de fout in te gaan wanneer een monteur er mee reed, om vervolgens weer 3x op één dag te hikken. In de diagnose-computer werd natuurlijk ook niets vastgelegd. Oorzaak is nooit gevonden, een oplossing helaas ook niet;
- olie peilen is ronduit onmogelijk, wat ik erg vervelend vind wanneer ik meer dan 9000 km per vakantie rijd. De dealer kan het overigens ook niet, want daar is wel eens teveel bijgevuld;
- stoelen bezorgen me op langere ritten pijn in mijn rechterbeen. Ik heb het idee dat één van de oorzaken de nogal korte zitting is. Ook heb ik het gevoel dat wanneer ik goed zit om het gas- en rempedaal te bedienen, ik eigenlijk net een fractie te kort kom om de koppeling goed te bedienen (en ik ben toch redelijk symmetrisch gebouwd met een lengte van 1.90m );
- bij het opgegeven verbruik ben ik nooit in de buurt gekomen. Veel kort stukjes leidden vaak tot een gemiddelde per tankbeurt van 1 op 13 ( in de winter soms nog slechter). Het beste wat ik ooit gehaald heb was 1 op 17 (500 km op de snelweg en niet boven de 140). En ik probeer echt niet altijd het snelste weg te zijn;
- het redelijk hoge geluidsniveau, maar dat merkte je alleen als je daarvoor in een 'normaal stille' auto had gereden;
- de rare slijtage aan voor- en achterruit (!): de voorruit lijkt te delamineren (witte smurrie in de onderrand, is hier wel eens ter sprake geweest) en er ontstaan allemaal kleine vlekjes op de achterruit, alsof de tinting eraf valt;
- het steeds terugkerende gekraak van de ophangrubbers.
Wat beviel wel:
- de gigantische kracht van de 2.0 TDI, helemaal met 1300 kg caravan aan de haak. Top lag boven de 120 km per uur, maar zover ben ik nooit gegaan. Kruisen rond 110-115 in de 6e versnelling ging prima, leverde alleen wel een 'D-Zug Zuschlag' op: 1 op 8 à 8,5.
Bergen opgaan was een genoegen, zeker omdat de koeling (ook in Turkije bij temperaturen boven de 35 graden) de motortemperatuur strak op de 90 graden wist te houden (op één helling na, waarbij het uitzetten van de airco soelaas bood);
- de koppeling die na deze periode, waarbij ongeveer de helft van de km's met caravan werden afgelegd, nog niet aan zijn einde lijkt;
- natuurlijke de (voor zijn klasse) enorme kofferruimte;
- het feit dat de eerste turbo nog steeds zijn werk doet, ondanks de verhalen hier over 2.0 TDI's en hun turbo-verbruik;
- het lage olieverbruik (hoewel het peil wel iedere keer een schatting was). Het oliepeillampje heeft nooit gebrand, en alleen in de vakanties heb ik wel eens een halve liter bijgevuld;
- de bandenspanningscontrole werkt uitstekend en heeft een aantal keren voorkomen dat er een band aan flarden werd gereden;
- ook het signaal voor een kapotte lamp werkt goed, zelfs voor sommige lampen van de caravan;
- het roetfilter dat ondanks de vele korte ritjes nooit voor enig (regeneratie-)probleem heeft gezorgd.
Wat ging kapot, wat eigenlijk niet kapot had mogen gaan:
- lager in de versnellingsbak na 40000 km/1,5 jaar;
- de airco had na 2,5 jaar de helft van zijn koelmiddel verloren en moest toen worden bijgevuld. Na 130000 km/4,5 jaar was de airco echt kapot en moesten pomp en condensor worden vervangen.
Niet alle punten wegen even zwaar, en voor mij is de balans uiteindelijk positief.
Een Superb bleek als opvolger uiteindelijk toch wel erg kostbaar te worden, en bij Peugeot en Citroën (gevoelsmatig mijn favorieten, Skoda is meer een keus met het verstand) zijn diesels met minimaal 140 pk in de lease voor mij helaas ook heel duur.
Dus is er weer een verstandige keuze gemaakt en er is nu een Octavia Combi ABL 2.0 TDI in bestelling (wel in een andere kleur).
